ಅವಳು ಮತ್ತು ಮಳೆ
ಕಿಲಕಿಲನೆ ನಗುತ್ತಿದ್ದವಳನ್ನು
ಅದಾಗ ತಾನೇ ಮುಗಿಲ ಮಾಡಿನಿಂದ
ಸುರಿದ ಮಳೆ ಹನಿ ಪುಳಕಿತಗೊಳಿಸಿತ್ತು..
ಅವನು ಬರುವ ಹಾದಿ ಕಾದು ಕಾದು
ಕನವರಿಸಿ ನಿಂತ ಕಣ್ಣುಗಳಿಗೆ
ಸ್ವಾತಿ ಹನಿಯ ಸಿಂಚನ,
ಇರುಳಿಡೀ ಸುರಿದ ಮಳೆಯಲ್ಲಿ
ಕಟ್ಟಿಕೊಂಡ ಕನಸುಗಳಿಗೆ ಮಾಘಸ್ನಾನ ...
ಕಳೆದ ಸ್ವಾತಿಯಲ್ಲಿ ಅವಳೊಡನೆ ಅವನಿದ್ದ
ಕಟ್ಟಿಕೊಂಡ ಕನಸುಗಳಿದ್ದೋ, ಹಾಡಿಕೊಂಡ ರಾಗಗಳು,
ಎಂದಿಗೂ ಮುಗಿಯದ ಅವರೇ ಬರೆದುಕೊಂಡ
ಹಾಡುಗಳಿದ್ದೋ ,
ಅದೆಷ್ಟೋ ಹನಿಗಲೊಳಗೆಬೆರೆತು ಹೋದ
ಮಾತುಗಳ ಮಾಲೆಗಲಿದ್ದೋ,
ಆದರೀಗ ..........
ಸ್ವಾತಿಯ ಪ್ರೀತಿಗೆ ಚಿಗುರೊಡೆದ
ಅಣಬೆಯಾ ನೆರಳಲಿ ಕಳೆದ ಕ್ಷಣಗಲಿದ್ದೋ ...
ತು೦ತುರು ಸೋನೆಯಲ್ಲಿ ಎಳೆ ಮಾವಿನ ಮರದಡಿ ನಿಂತು
ತಲೆ ನೇವರಿಸಿ "ನಾನಿದ್ದೇನೆ" ಎಂದಾಗ ಅವನಿದ್ದ,
ಆದರೀಗ .......
ಬಯಲಲ್ಲಿ ನಿಂತು ಧೋ ಎಂದು
ಸುರಿವ ಮಳೆಯಲ್ಲಿ ತುಟಿ ತೆರೆದು
ಹನಿ ಆಸ್ವಾದಿಸುವಾಗ ಅವನಿದ್ದ ....
ಮತ್ತೆ ಬರುವೆನೆಂದು
ಕಣ್ಣಲ್ಲಿ ಕಣ್ಣಿಟ್ಟು , ಕೆನ್ನೆ ತಟ್ಟಿ ಹೇಳಿ ಹೋಗುವಾಗ
ಆ ನೆನಪುಗಳೊಟ್ಟಿಗೆ ಅವನಿದ್ದ ....
ಶ್ರಾವಣದ ಆ ದಿನ ಹಸೆ ಮನೆಯಲ್ಲಿ
ಕೂತು ತಾಳಿ ಕಟ್ಟಿಸಿಕೊಂಡ ಕ್ಷಣದಲ್ಲಿ
ಪಕ್ಕದಲ್ಲಿದ್ದ ಮತ್ಹೊರ್ವನ ಮುಖದಲ್ಲಿ
ಅವನ ನೆನಪೂ ಇರಲಿಲ್ಲ .....
ಇದ್ದದ್ದು.............
ಮತ್ತೊಂದು ಮಾಘಸ್ನಾನಕ್ಕೆ ಮೈ ತೆರೆದು ನಿಂತ ಇಳೆ
ಹನಿಯೊಡನೆ ಕಣ್ಣೀರು ಬೆರೆಸುತ್ತಾ ನಿಂತ
ಅವಳು ಮತ್ತು ಮಳೆ......
